کریپتوسپوریدیوم پارووم، که معمولاً به عنوان کریپتو شناخته می شود، یک تک یاخته (جاندار تک سلولی) است که باعث اسهال در گوساله ها (و همچنین سایر پستانداران) می شود. این ارگانیسم خارج سیتوپلاسمی به انتروسیت ها (سلول هایی که روده ها را می پوشانند) در قسمت انتهایی روده کوچک و روده بزرگ حمله می کند. بنابراین، آسیب شناسی در این بخش از روده وخیم است.
چرخه زندگی کریپتوسپوریدیوم 
مرحله عفونی چرخه زندگی کریپتو اووسیستی است که از مدفوع عبور می کند و حاوی چهار اسپروزویت است. هنگامی که اووسیست بلعیده می شود، اسپروزوئیت ها آزاد می شوند. این اسپوروزوئیت ها به سلول های روده حمله می کنند. اسپوروزوئیدها چندین مرحله زندگی را پشت سر می گذارند و در نهایت اووسیست های بیشتری تولید می کنند. هر دو اووسیست با دیواره ضخیم و دیواره نازک تولید می شوند. ارگانیسم های دیواره ضخیم از طریق مدفوع دفع می شوند. اووسیست‌های جدار نازک می‌توانند پاره شوند و اسپوروزویت‌ها می‌توانند انتروسیت‌های میزبان جدید را آلوده کنند که سبب عفونت می‌شود و ممکن است منجر به عود یا بیماری طولانی شود. عفونت سلول ها منجر به تخریب سلوو منجر به آتروفی و آمیختگی پرزهای روده می شود (برجستگی های انگشت مانندی که از مجرای روده امتداد می یابند و در درجه اول مسئول جذب مواد مغذی هستند).
چگونه گوساله ها درگیر عفونت می شوند؟
کریپتوسپوریدیوم پارووم یک انگل کوچک تک سلولی است و به اصطلاح اووسیست تولید می کند) تخم های کوچک با دیواره ضخیم که کشتن آنها بسیار دشوار است(. اگر اووسیست ها توسط گوساله بلعیده شوند، دیواره دستگاه گوارش را آلوده کرده و آسیب شدیدی به پوشش آن وارد می کنند. دیواره نمی تواند مواد مغذی را جذب کند، بنابراین رشد گوساله متوقف و دچار اسهال می شود. پس از آلوده کردن سلول های دستگاه گوارش، انگل کریپتوسپوریدیوم شروع به تولید اووسیست های اضافی می کند که از طریق مدفوع دفع می شوند و می توانند برای مدت طولانی در محیط زنده بمانند، در نتیجه خطر ابتلا به سایر گوساله های موجود در گاوداری را افزایش می دهند.
علائم بالینی
گوساله های مبتلا به کریپتو معمولاً یک تا چهار هفته سن دارند. بیشتر گوساله ها در سن 2 تا 5 روزگی مبتلا می شوند و علائم اسهال را بین 5 تا 15 روزگی نشان می دهند.این گوساله ها ضعیف و بی حال می شوند و با مدفوع شل تا آبکی که ممکن است شدت خفیف یا شدید داشته باشد، ظاهر می شوند. مدفوع زرد یا رنگ پریده، آبکی و لزج است. مدفوع می تواند حاوی مخاط، خون، شیر هضم نشده یا صفرا باشد. تنسموس (زور زدن برای مدفوع کردن) ممکن است دیده شود.
ریزش اووسیست معمولاً چند روز قبل از اسهال شروع می شود و برای چند روز پس از رفع علائم بالینی ادامه می یابد. هنگام تعیین زمان برای بازگرداندن گوساله های بیمار جدا شده به گله سالم، این نکته بسیار مهم است.
اگر گوساله‌ها فقط به کریپتوسپوریدیوم آلوده شوند، معمولاً دچار اسهال خفیف می‌شوند که به درمان پاسخ نمی‌دهد، اما ظرف 10 روز برطرف می‌شود. با این حال، عفونت باعث آسیب دائمی به پوشش دستگاه گوارش می شود و در نتیجه این گوساله ها آنطور که باید رشد نمی کنند. و بعدها در زندگی عملکرد خوبی ندارند و در کنار آمدن با سایر بیماری ها مشکل خواهند داشت.
عفونت های مختلط، به ویژه با روتاویروس، بسیار شایع هستند که باعث اسهال شدیدتر شده و اغلب با کاهش وزن، لاغری و حتی مرگ تشخیص داده می شود.
اگر در تلاش برای درمان علائم اسهال، مقدار شیر تغذیه شده به گوساله کاهش یابد، گوساله می تواند به سرعت ضعیف و کم آب شود.
تشخیص
تشخیص احتمالی کریپتوسپوریدیوز را می توان بر اساس سیگنال، شرح حال، علائم بالینی، سنی که حیوانات در آن مبتلا می شوند و عملکرد گوساله هایی که اخیراً دچار اسهال شده اند، انجام داد. برای تشخیص قطعی، باید مدفوع چند حیوان را که علائم بالینی نشان داده اند آزمایش کنید. عفونت در گوساله‌های تازه مرده را می‌توان از طریق بررسی میکروسکوپی خراش‌های مخاط روده یا ترشحات بافت ثابت تشخیص داد.
انتقال و بیماری زئونوز 
عفونت با این ارگانیسم در اثر بلع اووسیست های عفونی ایجاد می شود. کریپتو در برابر مواد ضدعفونی کننده (حتی سفید کننده های کلر) بسیار مقاوم است و می تواند برای مدت زمان بسیار طولانی در محیط زنده بماند.کریپتو همچنین می تواند انسان و اکثر پستانداران را آلوده کند. هر کسی که با حیوان مبتلا به کریپتوسپوریدیوزیس برخورد می کند باید مراقب رعایت بهداشت شخصی باشد. کریپتو معمولاً از طریق تماس با یک منبع آب آلوده مانند یک چاه آلوده یا منبع آب تفریحی (دریاچه یا استخر) به انسان منتقل می شود. این بیماری همچنین ممکن است از طریق آلودگی غذا از طریق یک کارمند سرویس غذای آلوده منتقل شود.
ضرر اقتصادی
مرگ و میر با این بیماری به طور کلی کم است. با این حال، گوساله هایی که از کریپتوسپوریدیوز رنج می برند معمولا سرعت رشد کمتری نسبت به سایر گوساله ها دارند. همچنین هزینه کار برای حمایت از این گوساله ها از طریق بیماری آنها و هزینه مایع درمانی افزایش می یابد.
